Szymon Szlendak – rodowity częstochowianin. Absolwent Technikum Gastronomicznego im. Marii Skłodowskiej-Curie. W rodzinnym mieście zdobywał pierwsze doświadczenia jako kucharz. Punktem zwrotnym w jego karierze było rozpoczęcie pracy w Restauracji Platter by Karol Okrasa w hotelu InterContinental Warszawa. Przez ponad cztery lata miał okazję do nauki i czerpania doświadczenia od mistrza Karola Okrasy oraz jego zespołu. Wspólnie ze swoim mentorem gościł w programach śniadaniowych Telewizji Polskiej. Współprowadził także program „Przez żołądek do zdrowia”. W roku 2013 redagował swoje autorskie przepisy na łamach miesięcznika Kuchnia.  W roku 2012 zdobył prestiżowy tytuł „Kucharz – Odkrycie Roku”, a rok później wspólnie z Teamem Polska Gastronomia wywalczył 4 miejsce podczas Internationaler Leipziger Preis der Koche. Jest też licencjonowanym trenerem PZPS, a przez 9 lat był sędzią tejże dyscypliny. Obecnie pełni funkcję drugiego trenera i managera klubu ZAKSA Strzelce Opolskie.

Częstochowa przede wszystkim jest dla mnie miastem rodzinnym. Tutaj się urodziłem i wychowałem. Bardzo miło wspominam każdy etap życia tutaj. Staram się utrzymywać kontakt z wieloma osobami, które poznałem „po drodze”. Od uroczystości jubileuszowych w przedszkolu, do którego uczęszczałem przez odwiedziny w Szkole Podstawowej nr 39, Gimnazjum nr 9 czy popularnym „Gastronomiku”. To samo dotyczy znajomych z branży gastronomicznej i sportowej, które są mi najbliższe oraz naprawdę wielu osób poznanych w życiu prywatnym.

Ciężko wybrać jedno konkretne miejsce. Tak jak wcześniej wspominałem lubię „mury szkolne”, za którymi kryje się wiele fajnych historii. Bardzo dużym sentymentem darzę dzielnicę Śródmieście, w której się wychowałem. Miło patrzeć jak zmienił się „Park Lisiniec” – kiedy w dzieciństwie się tam jeździło na rowerze było bardziej „dziko”. Nie da się przejść obojętnie obok legendarnej Hali Polonia, która „pamięta” najlepsze czasy i największe sukcesy AZSu Częstochowa.

Częstochowę opuściłem mając 21 lat. Pojawiła się propozycja pracy w Warszawie i bardzo się cieszę z podjętej wtedy decyzji. Później jeszcze na dwa lata wróciłem do pracy w rodzinnym mieście, by znowu wyjechać do Opola, a docelowo Kędzierzyna-Koźla. Ale za każdym razem, mieszkając w innym mieście szukałem tak dużo okazji do odwiedzenia domu, jak to tylko było możliwe. Chociażby na weekend czy jeden dzień w tygodniu. I zawsze wtedy żałowałem, że już tak szybko trzeba wracać do obowiązków. Dużo dał mi czas epidemii. Od 2011 roku nigdy nie byłem w domu tak długo jak przez te ostatnie miesiące.